Για άλλη μια φορά, αυτές τις γιορτινές μέρες, θρηνήσαμε θύματα. Μια σφαίρα από ένα ανεξέλεγκτο πιστόλι, βρήκε ένα μικρό κοριτσάκι στο κεφάλι, στερώντας του ίσως τα όνειρα να απολαύσει το μεγαλείο της ζωής. Ένας ρεπόρτερ έπεσε νεκρός μετά από χτύπημα που δέχθηκε στο κεφάλι, από μια σαΐτα που έφυγε από τα χέρια σαΐτομάχου, τραυματίζοντας τον θανάσιμα. Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, παρουσιάζονται παρόμοια περιστατικά. Κάποιες φορές είναι απλοί τραυματισμοί, άλλοτε πάλι έχουμε θανατηφόρα ατυχήματα, βυθίζοντας στην θλίψη ολόκληρες οικογένειες. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή και ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, ξεσπά ένας διαδικτυακός και τηλεοπτικός πόλεμος για το αν θα πρέπει αυτά τα έθιμα, που πολλά από αυτά κρατούν ακόμη και δεκάδες χρόνια, να καταργηθούν. Έθιμα υπάρχουν σε όλες τις χώρες του κόσμου. Είναι στην ουσία κάποιοι άγραφοι κανόνες που αποκτούν δεσμευτικότητα λόγω της μακροχρόνιας εφαρμογής τους. Είναι μια μερική αντανάκλαση των πεποιθήσεων των μελών της κοινωνίας αυτής. Αν θα πρέπει να καταργηθούν, αυτό θα πρέπει να το αποφασίσει η ίδια η κοινωνία, η οποία τα δημιούργησε και τα ακολουθεί στο βάθος του χρόνου. Αν θα πρέπει να περιοριστούν, επίσης θα πρέπει να το αποφασίσει η ίδια η κοινωνία. Αυτό όμως που δεν μπορεί να αλλάξει η κοινωνία, είναι η ανθρώπινη βλακεία μιας συγκεκριμένης κατηγορίας πολιτών, που νομίζουν ότι με την μαγκιά θα καταφέρουν να γίνουν περισσότεροι αρεστοί στους υπόλοιπους συντοπίτες τους. Αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει και εκεί είναι που χρειάζεται τόσο η ευρύτερη πολιτεία, όσο και η εκάστοτε τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία με την επέμβαση της θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εκείνες, ώστε όλα τα παραπάνω έθιμα να εφαρμόζονται σε τέτοιο βαθμό, που δεν θα προκαλούν κίνδυνο σε κανέναν. Η λύση σε αυτό τον τόπο που ζούμε, δεν είναι η κατάργηση των πάντων, όπως διαβάζω αυτές τις μέρες σε πολλά άρθρα. Δεν είναι δυνατόν να καταργηθούν τα δίκυκλα, επειδή κάποιοι ανεύθυνοι τρέχουν με μεγάλες ταχύτητες, ή δεν χρησιμοποιούν το κράνος τους, ή δεν φροντίζουν για τη σωστή συντήρηση τους, με αποτέλεσμα να βλέπουμε καθημερινά να σκοτώνεται κόσμος στους δρόμους. Δεν είναι δυνατόν να καταργηθούν τα αυτοκίνητα για τους ίδιους τους παραπάνω λόγους. Η ανθρώπινη βλακεία είναι αυτή που πρέπει να περιοριστεί. Και σε αυτό το θέμα, έχουμε ευθύνη όλοι μας. Τόσο το κράτος, η πολιτεία, η τοπική αυτοδιοίκηση, όσο και εμείς ακόμη οι απλοί πολίτες. Εμείς πρέπει να είμαστε αυτοί, που θα πιάσουμε τα χέρια αυτών που πάνε να σηκώσουν τα πιστόλια, υπό την επήρεια αλκοόλ και να πυροβολήσουν στον αέρα και όχι να είμαστε εμείς αυτοί που θα τους χειροκροτάμε σε κάθε μπαλωθιά... Εμείς πρέπει να είμαστε αυτοί που θα πάρουμε τα κλειδιά των αυτοκινήτων από τα χέρια αυτών, που πάνε να οδηγήσουν, όταν από το πολύ αλκοόλ δεν μπορούν να βρουν ούτε που έχουν παρκάρει το αυτοκίνητο τους.. Η ανθρώπινη βλακεία δεν έχει όρια. Για άλλη μια φορά το αποδείξαμε και σε αυτές τις γιορτές..