[gallery link="file" columns="1" size="large" ids="73729"] Φτάνοντας ήδη στον 7ο χρόνο μνημονίων, το κάθε πέρυσι και καλύτερα είναι μια θλιβερή πραγματικότητα, καθώς η χώρα βρίσκεται σε μια συνεχόμενη οικονομική κατάρρευση και τίποτα δεν φαίνεται ότι μπορεί να την σταματήσει. Κάθε μέρα που περνάει, περισσότερος επιχειρηματικός κόσμος παίρνει την απόφαση να εγκαταλείψει την οποιαδήποτε προσπάθεια επιχειρηματικότητας. Η έλευση του νέου ΕΦΚΑ, ήταν στην ουσία η ταφόπλακα για εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες για να μπορέσουν πλέον να επιβιώσουν θα έπρεπε να καταφύγουν μόνο στην απόκρυψη εσόδων και στην αύξηση της φοροδιαφυγής. Η επιχειρηματικότητα στην χώρα μας έχει τις ίδιες πιθανότητες επιτυχίας με την προοπτική του κέρδους σε ένα καζίνο. Η έλλειψη σταθερότητας στο πλαίσιο των φορολογικών μεταρρυθμίσεων, κρατά μακριά οποιαδήποτε απόπειρα τόσο των εγχώριων, όσο και των ξένων επενδυτών, να προχωρήσουν σε επενδυτικά τολμήματα. Kαι να ήταν μόνο αυτά! Το σύνολο των τραπεζικών καταθέσεων, ειδικά του τελευταίους δύο μήνες έχει πάρει μια ανεξέλεγκτη πτωτική πορεία, καθώς σημειώθηκε σημαντική μείωση η οποία έφτασε περίπου στο 2,5% του συνόλου, δηλαδή κοντά στα 3,5 δις ευρώ. Μάλιστα αυτό φαντάζει ακόμη χειρότερο αν αναλογιστούμε ότι στο ίδιο χρονικό διάστημα δεν υπάρχουν σοβαρές φορολογικές υποχρεώσεις. Οι φόβοι ενός νέου Grexit επανέρχονται, με μεγάλη φόρα, καθώς επανέρχεται η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα της χώρας μας, όσο δεν υπάρχουν σοβαρές εξελίξεις στην υποτιθέμενη διαπραγμάτευση που βρίσκεται σε εξέλιξη όλο αυτό τον καιρό.. Στο ίδιο χρονικό διάστημα, τα έσοδα του κράτους στην κυριολεξία καταρρέουν, με τα ληξιπρόθεσμα προς το κράτος να αυξάνονται κατά 1,6 δις ευρώ και τα ληξιπρόθεσμα του κράτους προς τους ιδιώτες να φτάνουν τα 10 δις. Δυστυχώς η Ελλάδα έχει μπει σε περίεργα μονοπάτια… Μπορεί να βρισκόμαστε ίσως πιο κοντά από ποτέ στην έξοδο της χώρας από το ευρωπαϊκό κοινό νόμισμα και ας λένε όλοι, εντός και εκτός χώρας, ότι δεν υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο. Η Ελλάδα σαν χώρα θυμίζει πλέον το χωράφι εκείνο, το οποίο το γεμίζουν συνεχώς με πέτρες, καταστρέφοντας την καλλιεργητική του δύναμη και ευφορία, την ίδια στιγμή που όλοι αυτοί που το γεμίζουν με πέτρες, επιβάλουν σε άλλους να το καλλιεργήσουν και να παράξουν τον απαιτούμενο καρπό που θα τους βοηθήσει να τραφούν όλοι. Στα χρόνια των μνημονίων, από την χώρα μας έχουν περάσει πολλές κυβερνήσεις οι οποίες πλήρωσαν την κυβερνητική τους πολιτική, με τον σχεδόν μηδενισμό των εκλογικών τους ποσοστών. Κυβέρνηση όμως η οποία να θέλει να καταστρέψει την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, να απομακρύνει με όποιο τρόπο μπορεί τις επενδύσεις, να διαλύει την μικρομεσαία τάξη μέσα από την υπερφορολόγηση και συγχρόνως να προσπαθεί να εμφανίσει ένα εικονικό κοινωνικό χαρακτήρα γεμάτο από ψέματα και φρούδες υποσχέσεις, πραγματικά δεν είχαμε ξαναδεί έως σήμερα. Η υποτιθέμενη αριστερή κυβέρνηση, που εσωκλείει στην κυβερνητική της ομάδα στελέχη από τις αποτυχημένες κυβερνήσεις του παρελθόντος, όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να υλοποιήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, ή έστω κάποιες από αυτές, αλλά κατάφερε να στείλει την ιδεολογία της αριστεράς σε απύθμενα τάρταρα. Κατάφερε να διαλύσει κάθε προσδοκία ανάκαμψης της οικονομίας και της κοινωνικής ψυχολογίας, υποβοηθούμενη από την πουλημένη συνδικαλιστική κοινότητα, που ψάχνει πάντα να γαντζωθεί σε κυβερνήσεις που προστατεύουν τα καλοταϊσμένα και καλοζωισμένα συνδικαλιστικά όργανα που την αποτελούν. Και αυτό μπορούμε εύκολα να το καταλάβουμε από την ένοχη σιωπή και την αποχή των συνδικαλιστικών οργάνων με οποιαδήποτε μορφή κινητοποιήσεων, σε όλες τις τελευταίες παράλογες φοροληστρικές επιδρομές που επιβλήθηκαν με το έτσι θέλω στον κοσμάκη. Ο χρόνος έχει λιγοστέψει επικίνδυνα για την χώρα μας. Κάθε μέρα που περνάει, η ύφεση εξαπλώνεται και εισχωρεί βαθύτερα σε όλο τον κυτταρικό ιστό της κοινωνίας μας, μολύνοντας και αρρωσταίνοντας οτιδήποτε έχει απομείνει καθαρό ακόμα. Η έλλειψη πολιτικού προσωπικού που να είναι ικανό να διαχειριστεί την υφιστάμενη κρίση, φαίνεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Όλα προχωράνε χωρίς σχέδιο, σε μοτίβο ασυναρτησίας, που πολλές φορές σε κάνει να αναρωτιέσαι αν όντως τελικά υπήρχε κάποιο σχέδιο από την αρχή ή απλά όλα αφέθηκαν στην θεά τύχη. Η πρόσκρουση αναμένεται να είναι οδυνηρή, καθώς είναι μαθηματικά βέβαιο πλέον ότι βρισκόμαστε λίγο πριν το τέταρτο μνημόνιο. Πιθανότατα μετά τις Γερμανικές εκλογές, προς το τέλος του έτους να κάνει και αυτό την εμφάνιση του. Θα είναι πράγματι κωμικοτραγικό, μια κυβέρνηση αριστερής φιλοσοφίας και αριστερού κοινωνικού χαρακτήρα, να βρεθεί να έχει υπογράψει όχι ένα μνημόνιο, αλλά δύο. Τίποτα στην Ελλάδα δεν προχωράει. Τίποτα στην Ελλάδα δεν φαίνεται στον κοντινό ορίζοντα. Τίποτα στη Ελλάδα δεν δείχνει ότι η κατρακύλα μπορεί να σταματήσει. Σε λίγα χρόνια θα είμαστε οι δούλοι των Ευρωπαίων αφεντάδων μας. Σε λίγα χρόνια η Ελλάδα μπορεί να μην είναι Ελλάδα. Υπάρχουν άραγε περιθώρια αντιστροφής; Να μια καλή ερώτηση για όλους μας…