[gallery link="file" columns="1" size="large" ids="73375"] Μπορεί πλέον να είμαστε στο 2017, αλλά οι εξελίξεις στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης, θυμίζουν καλοκαίρι του 2015. Η αξιολόγηση προχωράει με ρυθμούς χελώνας, χωρίς να φαίνεται κάτι αισιόδοξο για την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του Έλληνα. Το αντίθετο μάλιστα, τα νέα μέτρα που ετοιμάζεται να υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση, θα βυθίσουν ακόμη περισσότερο την μεσαία κοινωνική τάξη στην ύφεση. Είναι μέτρα τα οποία θα πλήξουν όλες τις κοινωνικές τάξεις, αλλά κυρίως θα έχουν σαν στόχο τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, καθώς όσοι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν απομείνει, δεν μπορούν να αποδώσουν άλλο σε φοροδοτική ικανότητα. Η Ελλάδα βαδίζει ξανά σε μονοπάτια υφεσιακά, παρά την μικρή νότα ανάπτυξης η οποία μπορεί να φανεί λόγω της καταστροφικής φοροεπιδρομής που έχουμε υποστεί τον τελευταίο χρόνο… Η δημιουργική λογιστική κάνει θαύματα στους αναπτυξιακούς ισολογισμούς της χώρας, δημιουργώντας πλεονάσματα τα οποία προκύπτουν από την μη πληρωμή των προμηθευτών του δημοσίου. Για άλλη μια φορά τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας δεν φτάνουν για να πάμε πολλούς μήνες παρακάτω. Εντός ολίγων μηνών και συγκεκριμένα τον Ιούλιο έχουμε μια μεγάλη λήξη ομολόγων, περίπου 7 δις είναι το συνολικό ποσό, η αποπληρωμή της οποίας θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και την πιθανή μας έξοδο στις μελλοντικές αγορές ομολόγων. Πιθανή μη αποπληρωμή των παραπάνω ομολόγων, θα έπληττε τόσο βάναυσα την χώρα μας, που οποιαδήποτε προσπάθεια έκδοσης νέων ομολόγων για τα επόμενα 10-15 χρόνια, θα θεωρείται ανέκδοτο. Ο πρωθυπουργός και η παρέα του, είναι αναγκασμένοι να υπογράψουν ότι ακριβώς τους υποδείξουν οι ξένοι δανειστές, χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα για αυτό. Η υποτιθέμενη διαπραγμάτευση και η υποτιθέμενη αντίσταση στα μέτρα των δανειστών, βρίσκεται σε εξέλιξη, για τον λόγο ότι η Ελλάδα μπορεί για λίγους μήνες ακόμη να πληρώνει τις υποχρεώσεις της. Μετά τον Ιούλιο αυτό θα είναι αδύνατο, οπότε αναγκαστικά, όσο χρονικό διάστημα και αν κρατήσουν αυτές οι διαπραγματεύσεις, θα αναγκαστούμε για άλλη μια φορά να υποκύψουμε στα ληστρικά μέτρα των δανειστών. Ο άλλος δρόμος θα είναι η παύση των υποχρεώσεων τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στο εξωτερικό. Αυτόματα θα ενεργοποιηθούν οι ρήτρες των ομολόγων που υπάγονται πλέον στο Αγγλικό δίκαιο -ας όψεται το περήφανο PSI για αυτό- κάνοντάς τα άμεσα απαιτητά στο 100% του συνόλου της οφειλής. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση θα πρέπει να αρχίσει τις διαδικασίες και τον συντονισμό για την δημιουργία εγχώριου νομίσματος, έτσι ώστε να μπορεί σε πρώτη φάση να καλύψει το εσωτερικό εμπόριο και τις εσωτερικές υποχρεώσεις των πολιτών της, καθώς κανείς από τους μέχρι τώρα δανειστές μας, δεν θα συναινέσει σε ένα νέο δανεισμό της χώρας μας. Οι πόρτες για εισαγωγή προϊόντων από άλλες χώρες θα κλείσουν, έως ότου διαμορφωθεί και σταθεροποιηθεί η ισοτιμία του νέου νομίσματος έναντι των νομισμάτων των άλλων χωρών. Όπως φαίνεται από την μέχρι τώρα πορεία της υφιστάμενης κυβέρνησης, αλλά και των προηγούμενων, το ρίσκο αυτό δεν θέλει να το αναλάβει κανείς. Και δεν θέλουν να το αναλάβουν όχι γιατί πιστεύουν στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, αλλά γιατί δεν έχουν εμπιστοσύνη στους ίδιους τους, τους εαυτούς, ότι θα καταφέρουν να φέρουν εις πέρας ένα τέτοιο εγχείρημα. Η ανικανότητα των πολιτικών της χώρας μας, έχει αποτυπωθεί για τα καλά στην οικονομική της ιστορία. Έχει αποτυπωθεί σε όλους τους παραγωγικούς δείκτες και σε όλους τους τομείς του πρωτογενούς τομέα. Έχει αποτυπωθεί στους δείκτες επιχειρηματικότητας και ανταγωνιστικότητας, οι οποίοι φθίνουν χρόνο με τον χρόνο. Έχει αποτυπωθεί στα πρόσωπα των ανθρώπων οι οποίοι τόλμησαν να δοκιμάσουν στον κόσμο του ελεύθερου επαγγέλματος, από το να κυνηγάνε τους λαοπλάνους πολιτικούς, εκλιπαρώντας για μια θέση στην αποχαύνωση και υποτέλεια του δημόσιου τομέα. Η ανικανότητα τους έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ξεπεσμού, έτσι ώστε κατάφεραν να σπείρουν την διχόνοια ανάμεσα στους Έλληνες, διαιρώντας τους σε αυτούς που θέλουν να είναι υπήκοοι της αδίστακτης Γερμανίας και σε αυτούς που θέλουν να αποτινάξουν αυτόν τον ζυγό. Δυστυχώς μπορεί και να βρισκόμαστε στα πρόθυρα οικονομικού εμφυλίου πολέμου, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην χώρα μας. Όλα αυτά τα γνωρίζει αρκετά καλά πλέον το πολιτικό μας σύστημα και καθώς είναι ανίκανο να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση, προτιμάει την υποταγή και την συμμόρφωση στους οικονομικούς κατακτητές αυτού του τόπου, μεταφέροντας ακόμη και μέρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων σε αυτούς. Για όλους αυτούς τους λόγους, η ελληνική κυβέρνηση για άλλη μια φορά θα υπογράψει ότι της ζητηθεί από τους δανειστές μας, μόλις βέβαια τελειώσει αυτό το θέατρο της διαπραγμάτευσης, όπως άλλωστε το έχει κάνει και άλλες φορές, βυθίζοντας ακόμη περισσότερο κόσμο κάτω από το όριο της φτώχειας. Και τα μέτρα θα υπογραφούν και στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης θα μπούμε και τα ομόλογα θα πληρωθούν, γιατί όλα αυτά έχουν παραπάνω αξία από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ζωή. Γιατί η αξία της ζωής των παιδιών στις αποικίες χρέους, όπως είναι και η Ελλάδα, έχει μικρότερη αξία από τις ζωές των παιδιών των «οικονομικά ανώτερων» χωρών.. Και ειδικά για αυτό το τελευταίο, είμαστε υπεύθυνοι όλοι μας…